Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Translated to:	کس نپرسد 2

2 Poems contain none asketh

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:27.4-27.4

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:27.4

German Translation

[1] به وقت گل شدم از توبه شراب خجل
که کس مباد ز کردار ناصواب خجل

[2] صلاح ما همه دام ره است و من زین بحث
نیم ز شاهد و ساقی به هیچ باب خجل

[3] بود که یار نرنجد ز ما به خلق کریم
که از سؤال ملولیم و از جواب خجل

[4] ز خون که رفت شب دوش از سراچه چشم
شدیم در نظر ره روان خواب خجل

[5] رواست نرگس مست ار فکند سر در پیش
که شد ز شیوه آن چشم پرعتاب خجل

[6] تویی که خوبتری ز آفتاب و شکر خدا
که نیستم ز تو در روی آفتاب خجل

[7] حجاب ظلمت از آن بست آب خضر که گشت
ز شعر حافظ و آن طبع همچو آب خجل

[1] Even as in the rose - season the time of manifestations of glories of mysteries of repentance of wine love I became ashamed ,
So of un - upright conduct abandoning wine - drinking let none be ashamed .

[2] My counsel the circulation of the cup is all the snare of the Path and ,of the argument ,
On account of the lovely one ,or of the Saki ,in no way am I ashamed .

[3] It may be that ,through His compassionate nature ,the true Beloved asketh not my sin
For ,of question I am vexed and of answer ,ashamed .

[4] Of the blood ,that ,last night ,went flowing from the pavilion of the eye ,
In the sight of the night - prowlers of sleep that come upon the path of the eye we were ashamed .

[5] Lawful it is ,if the intoxicated narcissus cast down its head
For ,of that Beloved's eye full of wrath ,it became ashamed .

[6] Than the resplendent sun ,more beauteous of face ,thou art .Thanks to God
That ,in the sun's face ,of thee O murshid I am not ashamed .

[7] The veil of the Zulmat darkness the gleaming water of life of Khizr established for the reason that it became ,
Of the pure nature of Hafiz and of this his poetry lustrous like water ,ashamed .

[8] Beneath the lip ,poison - laughter ,why expresseth the cup ,
If ,of Thy ruby lip ,the ruddy wine became not ashamed

[9] Its face in the veil of the shell ,it the pure pearl concealed on that account ,
That ,of the pearls of my lustrous verse ,the pearl of pure water became ashamed .

[1] Ich habe nie vor deiner ThürNoch meine Wangen abgewendet,Durch Gottes Gnade hab' ich michDerselben nicht zu schämen.

[2] Ich fieng an in der RosenzeitDer Reu' des Trinkens mich zu schämen,Und doch soll Niemand deß, was erNicht recht gethan sich schämen.

[3] Es ist die EingezogenheitAuf meinem Wege nur ein Fallstrick,Denn ich will mich der Schönen nichtUnd nicht der Schenken schämen.

[4] Die Freundinn wird ob ihrer HuldMit Fragen mich vielleicht verschonen,Mich kränkt die Frage und ich mußDer Antwort mich nur schämen.

[5] Des Blutes halb, das gestern nachtsGeflossen ist von meinen Augen,War vor den Nachtgesichtern ichIm Falle mich zu schämen.

[6] it allem Recht hängt die NarzißDen Kopf auf eine Seite nieder,Sie muß sich vor des Liebchens Aug'Sobald es zürnet, schämen.

[7] Es überscheint der Sonnenglanz,Der Glanz von deinem Angesicht,Gott sey gelobt! ich habe michVor dir doch nicht zu schämen. Warum, lacht wohl das Glas voll WeinSo giftig zwischen deinen Lippen?Es muß vor dem Rubin des MundsDer Wein gewiß sich schämen. Die Perle hat ihr AngesichtVersteckt im Schleier einer Muschel;Denn vor den Perlen des GesangsMuß sie sich billig schämen. D

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.24-28.24

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.24

German Translation

[1] مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم
که پیش چشم بیمارت بمیرم

[2] نصاب حسن در حد کمال است
زکاتم ده که مسکین و فقیرم

[3] چو طفلان تا کی ای زاهد فریبی
به سیب بوستان و شهد و شیرم

[4] چنان پر شد فضای سینه از دوست
که فکر خویش گم شد از ضمیرم

[5] قدح پر کن که من در دولت عشق
جوان بخت جهانم گر چه پیرم

[6] قراری بسته‌ام با می فروشان
که روز غم بجز ساغر نگیرم

[7] مبادا جز حساب مطرب و می
اگر نقشی کشد کلک دبیرم

[8] در این غوغا که کس کس را نپرسد
من از پیر مغان منت پذیرم

[9] خوشا آن دم کز استغنای مستی
فراغت باشد از شاه و وزیرم

[10] من آن مرغم که هر شام و سحرگاه
ز بام عرش می‌آید صفیرم

[11] چو حافظ گنج او در سینه دارم
اگر چه مدعی بیند حقیرم

[1] With the point of Thy arrow - glance ,at my heart ,strike not
For ,before Thy sick languishing eye ,I die .

[2] Within the limit of excellence ,is the lawful portion of beauty
Me ,alms give for miserable and fakir ,I am .

[3] O Zahid like boys ,how long practisest thou towards me deceitfulness ,
With the apple of the garden of paradise and the honey ,and the milk of the garden

[4] With the Friend ,my heart's space became full to such a degree ,
That ,lost from my mind ,became the thought of self .

[5] Full ,make the goblet for from love's fortune ,I
Will make youthful fortune to leap ,though old I am .

[6] With the wine - sellers ,an arrangement I have made ,
That ,on grief's day ,naught save the cup of love I take .

[7] Be naught save the account of the minstrel and of wine
If a word the reed of my secretary write .

[8] In that tumult of the resurrection when another's state none asketh ,
From the Pir of the Magians Muhammad the favour of acceptance before God I accept .

[9] O happy that moment when independence of intoxication ,
Me ,freedom from dependence on the king and the vazir ,giveth

[10] I am that bird such that ,every evening and morning ,
From the roof ,the ninth heaven ,cometh the cry of mine .

[11] In the heart ,great treasures I have
Although me ,poor and indigent the adversary regardeth .

[12] Off from Hafiz ,my heart I took at that time
When the Saki my necessary friend became .

[1] Verwunde nicht mein Herz mit Wimpernpfeilen, Vor deinem kranken Aug' muß ich sonst sterben.

[2] Vollkommen ist der Reiz von deiner Schönheit. Bedürftig bin ich, thu' mir Armen Gutes.

[3] Wie lang' betrügest du mich noch wie Kinder, Mit schönen Aepfeln, Milch, und Honigkuchen?

[4] So sehr ist von der Freundinn voll der Busen, Daß Sorge für mich selbst daraus verbannt ist. Wenn je mein Schreiber eine Feder anrührt. So sey's, die Rechnung von dem Wein zu machen.

[5] O füll' das Glas, ich bin im Glück der Liebe, Noch jung, wiewohl ich schon an Jahren alt bin.

[6] Ich schloß mit Weinverkäufern dieses Bündniß, Daß mein der Schenke sey am Tag des Grames.

[8] Im Lärmen fraget keiner um den Andern, Ich nehme Gnaden an von meinem Wirthe,

[9] O gute Zeit, wo ich, im Rausch begraben, Entbehren kann des Schahs und des Wesirs.

[10] Ich bin der Vogel, der so früh als Abends Nur auf dem Dach des Himmels niedersitzet.

[11] Es liegen viel Schätze mir im Busen, Wiewohl der Nebenbuhler arm mich glaubet, Mein Herz hab' ich Hafisen dann entwendet, Als insgeheim den Schenken ich geliebet.